السلام علیک یا امیرالمومنین علی (ع)
۱ ـ قالَ الاْمامُ علىّ بن أبی طالِب أمیرُ الْمُؤْمِنینَ (عَلَیْهِ السلام) :
إغْتَنِمُوا الدُّعاءَ عِنْدَ خَمْسَهِ مَواطِنَ: عِنْدَ قِرائَهِ الْقُرْآنِ، وَ عِنْدَ الاْذانِ، وَ عِنْدَ نُزُولِ الْغَیْثِ، وَ عِنْدَ الْتِقاءِ الصَفَّیْنِ لِلشَّهادَهِ، وَ عِنْدَ دَعْوَهِ الْمَظْلُومِ، فَاِنَّهُ لَیْسَ لَها حِجابٌ دوُنَ الْعَرْشِ.([۱])
حضرت امیر المومنین امام علی (علیه السلام) فرمود: پنج موقع را براى دعا و حاجت خواستن غنیمت شمارید:
موقع تلاوت قرآن، موقع اذان، موقع بارش باران، موقع جنگ و جهاد ـ فى سبیل اللّه ـ موقع ناراحتى و آه کشیدن مظلوم. در چنین موقعیت ها مانعى براى استجابت دعا نیست.
از آن روزی كه تصمیم گرفت كه برای همیشه از تمامی فرشتگان و عرش الهی خداحافظی كند به افراد زیادی نیز توصیه می كرد كه عرش الهی را ترك كنند و برای پیشرفت در زندگی به فرش بیایند و زندگی جدیدی را برای خود آغاز كنند و به خاطر توصیه ها و تاكیدهای فراوان او برخی عرش را رها كرده و به فرش آمدند، به این امید كه بتوانند در فرش زندگی بهتری را برای خود فراهم كنند .
خبرگزاری فارس:هنگام خواندن خطابه بر بالای منبر میرفتم و پشتم به محراب می ماند و رو به مردم می شدم، یکی دوبار امیرالمومنین علی (ع) را در خواب دیدم...
پیرزنی بر اثر پیری، دندانهایش افتاده بود، پیامبر(ص) او را دید و فرمودند: پیرزن بیدندان، به بهشت نمیرود.
مرحوم آیتالله احمد مجتهدی تهرانی در دوران حیات خویش، ریاست علمی و مدیریت مدرسه علمیه حاج ملا محمد جعفر را بر عهده داشت که اکنون به نام حوزه علمیه آیتالله مجتهدی معروف است. کلام شیوا و لهجه دلنشین این استاد اخلاق همچنان در اذهان مردم تهران باقی مانده است.
در ادامه به شرح مزاحهای پیامبر از زبان آیتالله مجتهدی که در کتاب «آداب الطلاب» بیان شده است، اشاره میشود:
*پیرزن وارد بهشت نمیشود
روزی پیرزنی به پیامبر اکرم(ص) عرض کرد، دعا فرمایید که خداوند مرا اهل بهشت قرار دهد، پیامبر اکرم(ص) فرمودند: پیرزن وارد بهشت نمیشود! آن پیرزن گریه کرد، پیامبر اکرم(ص) خندید و به او فرمودند: آیا نشنیدهای که خداوند میفرماید: «إِنَّآ أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَآءً، فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَاراً»(۲)، یعنی ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم و همه را دوشیزه قرار دادیم. (۳)
خبرگزاری مهر- گروه دین و اندیشه : آیت الله جوادی آملی کثرت گناه را موجب قساوت قلب خواند و با بیان اینکه قلبی که معجزه بیّنه را ببیند و بعد از او اعراض کند، گرفتار قساوت می شود، به تشریح مراحل چهارگانه قساوت قلب پرداخت.
ریشه لغوی قساوت
قساوت در زبان عربی از ریشه «قسی» و«قسوه» است که در لغت به معنی خشونت و
نفوذ ناپذیری است؛ لذا به سنگهای خشن و سخت، «قسی» می گویند و در اصطلاح
قرآنی به قلبهایی که در برابر حق، تواضع، خشوع و انعطافى نداشته باشد
و نور هدایت در آن نفوذ نمى کند، «قاسیه» می گویند و در فارسی از آن به «سنگدلی» تعبیر شده که در مقابل «نرم دلی» قرار گرفته است.
کلمه «قساوت» در قرآن، هفت مرتبه به کار رفته است و بر اساس آیات قرآن جهل
و غفلت، رویگردانی از یاد خدا، گناه، دلمردگی، از روی لجاجت چشم فروبستن
بر نشانه های الهی از جمله عوامل قساوت قلب شمرده شده است.
کاهش روزی از آثار قساوت قلب
بر اساس آیه 124 سوره طه کاهش روزی از آثار قساوت قلب است «وَ مَنْ
أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری فَإِنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنْکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ
الْقِیامَةِ أَعْمى» یعنی : «و هر کس از یاد من روى گردان شود، زندگى
تنگى خواهد داشت و روز قیامت، او را نابینا محشور میکنیم».
ای کاش می شد فهمید در دل آسمان چه می گذرد